Hayatın sahnesinde herkesin bir rolü vardır; kimi zaman oyuncu, kimi zaman izleyici, kimi zaman da sessizce kuliste bekleyen bir figüran… Ama bazı hikâyeler vardır ki; sessizlik bile alkışları bastıracak kadar güçlüdür. Sahnedeki Sessizlik, gençlik hayallerinin, dostlukların ve kayıpların gölgesinde filizlenen bir aşkın hikâyesini anlatıyor. Rüya’nın sahne ışıkları altındaki kırılganlığı, geçmişinden taşıdığı yaralarla birleşirken; Deniz Uras’ın gri gözlerinde hayat bulan umut, okuyucuyu derin bir yolculuğa çıkarıyor. Gökalp’in geride bıraktığı boşluk, Nare’nin dostluğu, Hazal’ın yazdığı oyunlar ve tiyatro kulisinin büyülü atmosferi… Her sayfada, bir genç kızın kendini bulma çabası ve yeniden sevebilme ihtimaliyle yüzleşiyoruz. Bu roman; aşkın, dostluğun, kaybetmenin ve yeniden başlamanın sahne arkasını aralıyor. “İlk yara sarıldı bile…” cümlesiyle başlayan bu yolculuk, okuyucuyu kendi kalbinin sessizliklerine davet ediyor. Sahne hazır, ışıklar yanıyor. Şimdi sıra sizde; Rüya’nın hikâyesine kulak verin ve kendi sahnenizdeki sessizlikleri dinleyin.
